прымако́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прымако́ў прымако́ва прымако́ва прымако́вы
Р. прымако́вага прымако́вай
прымако́вае		 прымако́вага прымако́вых
Д. прымако́ваму прымако́вай прымако́ваму прымако́вым
В. прымако́ў (неадуш.)
прымако́вага (адуш.)		 прымако́ву прымако́ва прымако́вы (неадуш.)
прымако́вых (адуш.)
Т. прымако́вым прымако́вай
прымако́ваю		 прымако́вым прымако́вымі
М. прымако́вым прымако́вай прымако́вым прымако́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прымако́ў примака́, примако́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымако́ў, ‑ова.

Які мае адносіны да прымака, належыць прымаку. Прымаковы дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыма́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыма́к прымакі́
Р. прымака́ прымако́ў
Д. прымаку́ прымака́м
В. прымака́ прымако́ў
Т. прымако́м прымака́мі
М. прымаку́ прымака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Прымакі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Прымакі́
Р. Прымако́ў
Д. Прымака́м
В. Прымакі́
Т. Прымака́мі
М. Прымака́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)