прылі́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прылі́ўны прылі́ўная прылі́ўнае прылі́ўныя
Р. прылі́ўнага прылі́ўнай
прылі́ўнае		 прылі́ўнага прылі́ўных
Д. прылі́ўнаму прылі́ўнай прылі́ўнаму прылі́ўным
В. прылі́ўны (неадуш.)
прылі́ўнага (адуш.)		 прылі́ўную прылі́ўнае прылі́ўныя (неадуш.)
прылі́ўных (адуш.)
Т. прылі́ўным прылі́ўнай
прылі́ўнаю		 прылі́ўным прылі́ўнымі
М. прылі́ўным прылі́ўнай прылі́ўным прылі́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прылі́ўны прили́вный;

~ная хва́ля — прили́вная волна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прыліву, утвараецца прылівам (у 2 знач.). Прыліўная хваля. Прыліўнае цячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылі́ў, -ліву, мн. -лівы, -ліваў, м.

1. Перыядычны пад’ём узроўню адкрытага мора.

Час прыліву.

2. Прыбыццё, паступленне каго-, чаго-н. у вялікай колькасці.

П. рабочай сілы. П. крыві да галавы.

|| прым. прылі́ўны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прили́вный прылі́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)