прылітава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыліту́ю прыліту́ем
2-я ас. прыліту́еш прыліту́еце
3-я ас. прыліту́е прыліту́юць
Прошлы час
м. прылітава́ў прылітава́лі
ж. прылітава́ла
н. прылітава́ла
Загадны лад
2-я ас. прыліту́й прыліту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прылітава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прылітава́ць сов., уст., см. прыпая́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Тое, што і прыпаяць. У гэты ж дзень да .. [механіка] прыкаціў свой веласіпед Несцер Іпатавіч, у якім трэба было нешта прылітаваць. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыліто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прылітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыліто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прылітоўваць — прылітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыліто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прылітоўваць — прылітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припая́ть сов.

1. (приделать, прикрепить посредством пайки) прыпая́ць, мног. папрыпа́йваць, уст. прылітава́ць;

2. перен., прост. (употребляется с оттенком усиления в значении: дать, назначить, определить какое-л. наказание) прыпая́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)