прыліпа́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыліпа́ю прыліпа́ем
2-я ас. прыліпа́еш прыліпа́еце
3-я ас. прыліпа́е прыліпа́юць
Прошлы час
м. прыліпа́ў прыліпа́лі
ж. прыліпа́ла
н. прыліпа́ла
Загадны лад
2-я ас. прыліпа́й прыліпа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыліпа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыліпа́ць несов., прям., перен. прилипа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыліпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыліпнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылі́пнуць, -ну, -неш, -не; -іп, -іпла; -ні́; зак.

1. да чаго. Моцна прыстаць (пра што-н. ліпкае або да чаго-н. ліпкага).

Кашуля прыліпла да потнага цела.

2. перан. Тое, што і прыстаць (у 3 і 4 знач.; разм.).

Прыліпла са сваімі распытваннямі.

Прыліп нейкі дзіўны спадарожнік.

|| незак. прыліпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыліпа́нне ср. прилипа́ние; см. прыліпа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прилипа́ть несов., прям., перен. прыліпа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыліпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыліпаць — прыліпнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыхліпа́ць ’прыліпаць’ (Нас.). Няясна. Магчыма, кантамінацыя прыліпаць і хліпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́пнуць, -ну, -неш, -не; ліп, лі́пла; -ні; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), да каго-чаго. Прыліпаць, прыставаць.

Гразь ліпне да абутку.

2. перан., да каго-чаго. Назойліва прыставаць (разм.).

Ён ліпне да яе.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і зліпацца.

Вочы ліпнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лі́пнуць ’прыліпаць’, ’шчыльна прыціскацца’, ’прыставаць’ (Яруш., Бяльк., Шат., ТСБМ). Укр. липнути, рус. липнуть, польск. lipnąć, н.-луж. lipnuś, чэш. lipnouti, славац. lipnúť, славен. pri‑lípniti. Прасл. lьpnǫti. Пазней адбылася мена галоснага асновы ў ‑i‑ пад уплывам (pri)lipati (Слаўскі, 4, 275).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)