прыля́паць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыля́паю |
прыля́паем |
| 2-я ас. |
прыля́паеш |
прыля́паеце |
| 3-я ас. |
прыля́пае |
прыля́паюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыля́паў |
прыля́палі |
| ж. |
прыля́пала |
| н. |
прыля́пала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыля́пай |
прыля́пайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыля́паўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыля́паць сов., разг. (небрежно, грубо приделать) приля́пать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приля́пать сов., прост. (небрежно, грубо приделать) прыля́паць, прыляпі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Прышпо́тырыць ’прыляпаць, даць (напр., штраф)’ (Бяльк.). З прыштрдпіць < штроп ’штраф’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)