прылу́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прылу́чаны |
прылу́чаная |
прылу́чанае |
прылу́чаныя |
| Р. |
прылу́чанага |
прылу́чанай прылу́чанае |
прылу́чанага |
прылу́чаных |
| Д. |
прылу́чанаму |
прылу́чанай |
прылу́чанаму |
прылу́чаным |
| В. |
прылу́чаны (неадуш.) прылу́чанага (адуш.) |
прылу́чаную |
прылу́чанае |
прылу́чаныя (неадуш.) прылу́чаных (адуш.) |
| Т. |
прылу́чаным |
прылу́чанай прылу́чанаю |
прылу́чаным |
прылу́чанымі |
| М. |
прылу́чаным |
прылу́чанай |
прылу́чаным |
прылу́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прылу́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прылу́чаны |
прылу́чаная |
прылу́чанае |
прылу́чаныя |
| Р. |
прылу́чанага |
прылу́чанай прылу́чанае |
прылу́чанага |
прылу́чаных |
| Д. |
прылу́чанаму |
прылу́чанай |
прылу́чанаму |
прылу́чаным |
| В. |
прылу́чаны (неадуш.) прылу́чанага (адуш.) |
прылу́чаную |
прылу́чанае |
прылу́чаныя (неадуш.) прылу́чаных (адуш.) |
| Т. |
прылу́чаным |
прылу́чанай прылу́чанаю |
прылу́чаным |
прылу́чанымі |
| М. |
прылу́чаным |
прылу́чанай |
прылу́чаным |
прылу́чаных |
Кароткая форма: прылу́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прылу́чаны (да каго, чаго)
1. присоединённый (к кому, чему);
2. приобщённый (к чему)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приобщённый
1. прылу́чаны, далу́чаны (да чаго), уклю́чаны;
2. далу́чаны, дада́дзены;
3. прычашчо́ны; см. приобщи́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)