прылуні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прылуню́ прылуні́м
2-я ас. прылуні́ш прылуніце́
3-я ас. прылуні́ць прылуня́ць
Прошлы час
м. прылуні́ў прылуні́лі
ж. прылуні́ла
н. прылуні́ла
Загадны лад
2-я ас. прылуні́ прылуні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прылуні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прылуні́ць сов., спец. прилуни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прилуни́ть сов. прылуні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)