прыла́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго (што).

Праявіць ласку, добрыя адносіны да каго-н.

П. дзіця.

|| незак. прыла́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыла́шчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыла́шчу прыла́шчым
2-я ас. прыла́шчыш прыла́шчыце
3-я ас. прыла́шчыць прыла́шчаць
Прошлы час
м. прыла́шчыў прыла́шчылі
ж. прыла́шчыла
н. прыла́шчыла
Загадны лад
2-я ас. прыла́шчы прыла́шчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыла́шчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыла́шчыць сов. приласка́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыла́шчыць, ‑лашчу, ‑лашчыш, ‑лашчыць; зак., каго.

1. Праявіць ласку, пяшчоту ў адносінах да каго‑н. Заўважае часам Аляксандра Пятроўна ў вачах Марынкі такую засмучанасць, што хочацца прытуліць яе да сябе, прылашчыць, як роднае дзіця. Каршукоў. [Жэнька] папракнуў сябе, што вельмі рэдка бачыць Ленку і ніколі не прылашчыў сіраціну. Шамякін.

2. Ласкавымі, пяшчотнымі адносінамі прыцягнуць, прывабіць да сябе. Рыгор не прывык скарацца. Яго, мабыць, немагчыма чым-небудзь прылашчыць, каб пасля прымусіць «скакаць пад сваю дудку». Сабалеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгалу́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго (што).

Прылашчыць (разм.).

П. дзіця.

|| незак. прыгалу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приласка́ть сов. прыла́шчыць; (приголубить) прыгалу́біць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыла́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прылашчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылабу́ніць

‘прылашчыць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прылабу́ню прылабу́нім
2-я ас. прылабу́ніш прылабу́ніце
3-я ас. прылабу́ніць прылабу́няць
Прошлы час
м. прылабу́ніў прылабу́нілі
ж. прылабу́ніла
н. прылабу́ніла
Загадны лад
2-я ас. прылабу́нь прылабу́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час прылабу́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Абматаць, апавіць, абвязаць чым-н.

А. дротам.

2. перан. Падпарадкаваць сабе.

А. павуцінай даўгоў.

3. перан. Прывабіць, прылашчыць, увесці ў зман.

А. чарамі.

|| незак. аблы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыгалу́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго.

Нар.-паэт. Прылашчыць. Маці, баючыся раззлаваць бацьку ці не патрапіць яму, не адважваецца нават прыгалубіць.. [Лёдзю], а калі і галубіць, дык употай. Карпаў. Праўда, Пецю.. [айчым] ніколі не прыгалубіў, як бацька, не цікавіўся яго справамі, але і не быў грубы з ім у абыходжанні. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)