прылама́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прылама́ны прылама́ная прылама́нае прылама́ныя
Р. прылама́нага прылама́най
прылама́нае		 прылама́нага прылама́ных
Д. прылама́наму прылама́най прылама́наму прылама́ным
В. прылама́ны (неадуш.)
прылама́нага (адуш.)		 прылама́ную прылама́нае прылама́ныя (неадуш.)
прылама́ных (адуш.)
Т. прылама́ным прылама́най
прылама́наю		 прылама́ным прылама́нымі
М. прылама́ным прылама́най прылама́ным прылама́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прылама́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прылама́ны прылама́ная прылама́нае прылама́ныя
Р. прылама́нага прылама́най
прылама́нае		 прылама́нага прылама́ных
Д. прылама́наму прылама́най прылама́наму прылама́ным
В. прылама́ны (неадуш.)
прылама́нага (адуш.)		 прылама́ную прылама́нае прылама́ныя (неадуш.)
прылама́ных (адуш.)
Т. прылама́ным прылама́най
прылама́наю		 прылама́ным прылама́нымі
М. прылама́ным прылама́най прылама́ным прылама́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прылама́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прылама́ны прылама́ная прылама́нае прылама́ныя
Р. прылама́нага прылама́най
прылама́нае		 прылама́нага прылама́ных
Д. прылама́наму прылама́най прылама́наму прылама́ным
В. прылама́ны (неадуш.)
прылама́нага (адуш.)		 прылама́ную прылама́нае прылама́ныя (неадуш.)
прылама́ных (адуш.)
Т. прылама́ным прылама́най
прылама́наю		 прылама́ным прылама́нымі
М. прылама́ным прылама́най прылама́ным прылама́ных

Кароткая форма: прылама́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прылама́ны

1. надло́мленный;

2. перен., разг. приу́ченный; приноро́вленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прылама́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыламаць.

2. у знач. прым. Надламаны, прыгнуты. Грузным мяшком бандыт з’ехаў пад абгарэлы пянёк, адну руку падкурчыўшы пад сябе, а другой хапаючыся за прыламаныя галінкі. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыло́маны, см. прылама́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)