прыкіпа́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыкіпа́ю прыкіпа́ем
2-я ас. прыкіпа́еш прыкіпа́еце
3-я ас. прыкіпа́е прыкіпа́юць
Прошлы час
м. прыкіпа́ў прыкіпа́лі
ж. прыкіпа́ла
н. прыкіпа́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыкіпа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкіпа́ць несов., разг. прикипа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкіпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыкіпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкіпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыстаць да вельмі нагрэтага дна і сценак пасудзіны.

Варэнне прыкіпела да чыгуна.

2. перан., да каго-чаго. Ужыв. пераважна са словамі «душа», «сэрца» і пад. Захапіўшыся, вельмі прывязацца да чаго-н.

Душой п. да мора. П. сэрцам да работы.

|| незак. прыкіпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прикипа́ть несов. прыкіпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)