прыку́рчыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыку́рчуся |
прыку́рчымся |
| 2-я ас. |
прыку́рчышся |
прыку́рчыцеся |
| 3-я ас. |
прыку́рчыцца |
прыку́рчацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыку́рчыўся |
прыку́рчыліся |
| ж. |
прыку́рчылася |
| н. |
прыку́рчылася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыку́рчыся |
прыку́рчыцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыку́рчыўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыку́рчыцца сов. немно́го съёжиться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыку́рчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Трохі скурчыцца; скурчыўшыся, прымасціцца дзе‑н. Стаіць на лузе між дубоў цыбаты бусел, Асенні дождж яго прыкурчыцца прымусіў. Русак. Ззаду, у галавах Алёшкі, прыкурчыўся Трусік. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)