прыку́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. прыку́пка
Р. прыку́пкі
Д. прыку́пцы
В. прыку́пку
Т. прыку́пкай
прыку́пкаю
М. прыку́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыку́пка ж., разг. прику́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыку́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкупляць — прыкупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкупі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; -у́плены; зак.

1. каго-што і каго-чаго. Купіць дадаткова.

П. бульбы.

2. У некаторых картачных гульнях: атрымаць у прыкупе.

П. дзясятку і даму.

|| незак. прыкупля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і прыку́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыку́пка, -і, ДМ -пцы, ж. і прыку́пліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прику́пка ж., разг. прыку́пка, -кі ж., прыку́пліванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)