прыкро́іць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыкро́ю прыкро́ім
2-я ас. прыкро́іш прыкро́іце
3-я ас. прыкро́іць прыкро́яць
Прошлы час
м. прыкро́іў прыкро́ілі
ж. прыкро́іла
н. прыкро́іла
Загадны лад
2-я ас. прыкро́й прыкро́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыкро́іўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыкро́іць сов. прикрои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкро́іць, ‑крою, ‑кроіш, ‑кроіць; зак., што.

Прыладзіць, падагнаць кройкай. Прыкроіць рукавы да сукенкі. Прыкроіць боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прикрои́ть сов. прыкро́іць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкро́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыкроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкро́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыкроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкро́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкройваць — прыкроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкро́йка, ‑і, ДМ ‑кройцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкройваць — прыкроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)