прыкро́чыць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыкро́чу |
прыкро́чым |
| 2-я ас. |
прыкро́чыш |
прыкро́чыце |
| 3-я ас. |
прыкро́чыць |
прыкро́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыкро́чыў |
прыкро́чылі |
| ж. |
прыкро́чыла |
| н. |
прыкро́чыла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыкро́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыкро́чыць сов., разг. пришага́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыкро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Разм. Прыйсці. [Вронік:] — Далёка крочым, дзеду? — Дзядок страпянуўся. — А ўжо, можна сказаць, прыкрочыў. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пришага́ть сов., разг., шутл. прыкро́чыць, прышыбава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Прыша́хаць (прышахыць) ’прыйсці; прыкрочыць’ (Бяльк.). Відаць, утварэнне гукапераймальнага характару, параўн. выклічнік шах‑мах (гл.) — пра хуткі рух, дзеянне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)