прыко́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыко́льны прыко́льная прыко́льнае прыко́льныя
Р. прыко́льнага прыко́льнай
прыко́льнае		 прыко́льнага прыко́льных
Д. прыко́льнаму прыко́льнай прыко́льнаму прыко́льным
В. прыко́льны (неадуш.)
прыко́льнага (адуш.)		 прыко́льную прыко́льнае прыко́льныя (неадуш.)
прыко́льных (адуш.)
Т. прыко́льным прыко́льнай
прыко́льнаю		 прыко́льным прыко́льнымі
М. прыко́льным прыко́льнай прыко́льным прыко́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыко́льны прико́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Паля, кол, умацаваныя ў зямлі (для прычалу, прывязі).

Судны на прыколе.

|| прым. прыко́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прико́льный прыко́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)