прыко́латы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыко́латы прыко́латая прыко́латае прыко́латыя
Р. прыко́латага прыко́латай
прыко́латае		 прыко́латага прыко́латых
Д. прыко́латаму прыко́латай прыко́латаму прыко́латым
В. прыко́латы (неадуш.)
прыко́латага (адуш.)		 прыко́латую прыко́латае прыко́латыя (неадуш.)
прыко́латых (адуш.)
Т. прыко́латым прыко́латай
прыко́латаю		 прыко́латым прыко́латымі
М. прыко́латым прыко́латай прыко́латым прыко́латых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыко́латы

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыко́латы прыко́латая прыко́латае прыко́латыя
Р. прыко́латага прыко́латай
прыко́латае		 прыко́латага прыко́латых
Д. прыко́латаму прыко́латай прыко́латаму прыко́латым
В. прыко́латы (неадуш.)
прыко́латага (адуш.)		 прыко́латую прыко́латае прыко́латыя (неадуш.)
прыко́латых (адуш.)
Т. прыко́латым прыко́латай
прыко́латаю		 прыко́латым прыко́латымі
М. прыко́латым прыко́латай прыко́латым прыко́латых

Кароткая форма: прыко́лата.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыко́латы

1. прико́лотый, прикреплённый;

2. прико́лотый;

1, 2 см. прыкало́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыкалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прико́лотый

1. прыко́латы, мног. папрыко́лваны; (прикреплённый булавкой) прышпі́лены, мног. папрышпі́льваны;

2. (умерщвлённый) прыко́латы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́лотый

1. зако́латы;

2. прыко́латы, прышпі́лены; см. заколо́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прире́занный​I (от прире́зать​I)

1. прырэ́заны, мног. папрыраза́ны, дарэ́заны; прыко́латы, дако́латы;

2. перарэ́заны, парэ́заны; перако́латы, пако́латы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прикреплённый

1. прымацава́ны, мног. папрымацо́ўваны; прыбі́ты, мног. папрыбіва́ны; прыко́латы, мног. папрыко́лваны, прышпі́лены, мног. папрышпі́льваны; прыкле́ены, мног. папрыкле́йваны; прышы́ты, мног. папрышыва́ны;

2. прымацава́ны, мног. папрымацо́ўваны; см. прикрепи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кардо́н ​1, ‑у, м.

1. Тоўстая цвёрдая папера асобага вырабу і рознага прызначэння. Паліграфічны кардон. Абутковы кардон. Ізаляцыйны кардон. □ Савел Іванавіч.. дастаў шырокі ліст кардону, на якім былі прыколаты дзесяткі два засушаных лістоў барбарысу. Хомчанка.

2. У жывапісе — першапачатковы накід карціны або яе часткі на такой паперы.

[Іт. cartone.]

кардо́н ​2, ‑а, м.

1. Дзяржаўная граніца, мяжа. Прабрацца за кардон. □ Ідзе Май у паходы, дазоры, Пад штандарам чырвоным ідзе Цераз пушчы, пустэлі і моры, Нестрыманы нікім і нідзе. Пераходзіць граніцы, кардоны, Бо хто ж можа яго затрымаць, Калі з ім баявыя калоны, Пралетарыяў грозная раць? Колас.

2. Пагранічны або загараджальны атрад. Начальнік кардона. Пагранічны кардон. □ — Не трэба лезці воўку ў пашчу, — сказаў Сцяпан, калі Кандратовіч прапанаваў прабіцца праз кардон казакаў. Арабей. // Ланцуг невялікіх атрадаў, размешчаных па фронту ў адну лінію. На прадвесні прыйшоў да Андрэя загад перадаць неадкладна другому атрад, а самому прайсці цераз фронт, за кардон. Дубоўка. // Пра лясную варту, ахову запаведнікаў. Леснікам дальніх кардонаў мы дазваляем прадаваць дровы на месцы, даём бланкі квітанцый. Навуменка.

3. Месца, дзе знаходзіцца такі атрад, варта. Немцы кінулі пяхоту, Пэўна, — больш за батальён, І бамбілі самалёты Невялікі той кардон. Лужанін.

[Фр. cardon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)