прыклы́паць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыклы́паю |
прыклы́паем |
| 2-я ас. |
прыклы́паеш |
прыклы́паеце |
| 3-я ас. |
прыклы́пае |
прыклы́паюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыклы́паў |
прыклы́палі |
| ж. |
прыклы́пала |
| н. |
прыклы́пала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыклы́паўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыклы́паць сов., разг. приковыля́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыклы́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Прыйсці куды‑н., клыпаючы, кульгаючы. Барэйка жыў на канцы сяла, так што мала хто бачыў, як ён учора пад вечар ужо прыклыпаў дадому на двух высокіх мыліцах. Скрыган. Міхась прыклыпаў да дзвярэй, прыхіліўся плячом да вушака — роўна стаяць было яму цяжка. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)