прыкле́так
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыкле́так |
прыкле́ткі |
| Р. |
прыкле́тка |
прыкле́ткаў |
| Д. |
прыкле́тку |
прыкле́ткам |
| В. |
прыкле́так |
прыкле́ткі |
| Т. |
прыкле́ткам |
прыкле́ткамі |
| М. |
прыкле́тку |
прыкле́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыкле́так, -тка м., обл. чула́н, кладова́я при амба́ре
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыкле́ць ж., обл., см. прыкле́так
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыкле́т, прыклёт, прыкле́ць, прыкле́цце, прыкле́так, прыкле́тнік ’прыбудова (звычайна да клеці, свірна); месца каля клеці, перад клеццю (іншы раз з насцілам і страхой); ганак (іншы раз з навесам) перад клеццю’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Байк. і Некр., Касп., Інстр. 2; чашн., ДАБМ; Юрч., Хрэст. дыял.; рэч., светлаг., б.-каш., чач., Мат. Гом.; мядз., в.-дзв., лун., Шатал.; Мат. Маг., Ян.; паст., віл., в.-дзв., рагач., Сл. ПЗБ), перакле́ць, пяракле́ць ’камора каля ганка клеці, звычайна пад адной з клеццю страхой’ (полац., Шн. 2; Гарэц.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад клець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)