прыкачава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыкачу́ю |
прыкачу́ем |
| 2-я ас. |
прыкачу́еш |
прыкачу́еце |
| 3-я ас. |
прыкачу́е |
прыкачу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыкачава́ў |
прыкачава́лі |
| ж. |
прыкачава́ла |
| н. |
прыкачава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыкачава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыкачава́ць сов. прикочева́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыкачава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак.
Прыбыць куды‑н. качуючы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прикочева́ть сов. прыкачава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)