прыка́зчыцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыка́зчыцкі |
прыка́зчыцкая |
прыка́зчыцкае |
прыка́зчыцкія |
| Р. |
прыка́зчыцкага |
прыка́зчыцкай
прыка́зчыцкае |
прыка́зчыцкага |
прыка́зчыцкіх |
| Д. |
прыка́зчыцкаму |
прыка́зчыцкай |
прыка́зчыцкаму |
прыка́зчыцкім |
| В. |
прыка́зчыцкі (неадуш.)
прыка́зчыцкага (адуш.) |
прыка́зчыцкую |
прыка́зчыцкае |
прыка́зчыцкія (неадуш.)
прыка́зчыцкіх (адуш.) |
| Т. |
прыка́зчыцкім |
прыка́зчыцкай
прыка́зчыцкаю |
прыка́зчыцкім |
прыка́зчыцкімі |
| М. |
прыка́зчыцкім |
прыка́зчыцкай |
прыка́зчыцкім |
прыка́зчыцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыка́зчыцкі уст. прика́зчичий, прика́зчицкий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыка́зчыцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прыказчыка; такі, як у прыказчыка. Прыказчыцкае месца. Прыказчыцкія манеры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).
1. Наёмны служачы ў гандлёвай установе; прадавец.
2. Служачы ў маёнтку, які кіраваў гаспадаркай памешчыка.
|| прым. прыка́зчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прика́зчицкий прост., прика́зчичий прыка́зчыцкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)