прыка́зваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыка́зваю |
прыка́зваем |
| 2-я ас. |
прыка́зваеш |
прыка́зваеце |
| 3-я ас. |
прыка́звае |
прыка́зваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыка́зваў |
прыка́звалі |
| ж. |
прыка́звала |
| н. |
прыка́звала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыка́звай |
прыка́звайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
прыка́зваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыка́зваць несов.
1. пригова́ривать;
б’е і ~вае — бьёт и пригова́ривает;
2. причита́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыка́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Казаць у дадатак да чаго‑н.; прыгаворваць. Парагатаў казак, а потым давай бізуном .. [мужыка] хвастаць... Лупіць і прыказвае: — Вось табе за тваю дурноту! Жонка поле арэ, а ты што робіш? Якімовіч. Сама .. [матка] стала галасіць над дзіцем ды прыказваць. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыказа́ць, ‑кажу, ‑кажаш, ‑кажа.
Зак. да прыказваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)