прызо́рніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прызо́рніца |
прызо́рніцы |
| Р. |
прызо́рніцы |
прызо́рніц |
| Д. |
прызо́рніцы |
прызо́рніцам |
| В. |
прызо́рніцу |
прызо́рніц |
| Т. |
прызо́рніцай
прызо́рніцаю |
прызо́рніцамі |
| М. |
прызо́рніцы |
прызо́рніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прызо́рніца ’сядзелка’ (Ласт.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад незафіксаванага *прызо́рваць ’даглядаць’, гл. зо́рыць. Відаць, сюды ж прызо́р ’кампанія’ (ашм., Сл. ПЗБ: “Як вып’я, то шукая прызо́ру”) — метафарычны перанос зневажальнага характару размоўнага значэння прызо́р ’нагляд’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)