прызабы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; -бы́ты; зак., каго-што (разм.).

Крыху забыць, не поўнасцю захаваць у памяці.

Многае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прызабы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прызабу́ду прызабу́дзем
2-я ас. прызабу́дзеш прызабу́дзеце
3-я ас. прызабу́дзе прызабу́дуць
Прошлы час
м. прызабы́ў прызабы́лі
ж. прызабы́ла
н. прызабы́ла
Загадны лад
2-я ас. прызабу́дзь прызабу́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час прызабы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прызабы́ць сов., разг. призабы́ть, подзабы́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прызабы́ць, ‑буду, ‑будзеш, ‑будзе; зак., каго-што.

Разм. Не поўнасцю захаваць у памяці; у некаторай ступені забыць. Андрэй быў ужо прызабыў пра яго, але калі ўбачыў, крыкнуў: — Пеця! Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызабыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прызабыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызабы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прызабыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подзабы́ть сов., прост. прызабы́ць, прызабы́цца, (тро́хі) забы́ць, (тро́хі) забы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)