пры́дур

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пры́дур
Р. пры́дуру
Д. пры́дуру
В. пры́дур
Т. пры́дурам
М. пры́дуры

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пры́дур, прі́дурь ’прыдуркаватасць; вар’яцтва’ (Бяльк.). Арэал сведчыць, хутчэй, на карысць запазычання з рус. разм. при́дурь ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)