прыду́мванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. прыду́мванне
Р. прыду́мвання
Д. прыду́мванню
В. прыду́мванне
Т. прыду́мваннем
М. прыду́мванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыду́мванне ср., см. прыдумля́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыду́мванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыдумваць — прыдумаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приду́мывание прыдумля́нне, -ння ср., прыду́мванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)