прыдры́паць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыдры́паю |
прыдры́паем |
| 2-я ас. |
прыдры́паеш |
прыдры́паеце |
| 3-я ас. |
прыдры́пае |
прыдры́паюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыдры́паў |
прыдры́палі |
| ж. |
прыдры́пала |
| н. |
прыдры́пала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прыдры́пай |
прыдры́пайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прыдры́паўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Прыдры́паць экспр. ’прыдыбаць, прыйсці з цяжкасцю’ (ТС). Прэфіксальнае ўтварэнне ад дры́паць разм. ’ісці, дробна і часта ступаючы’ (ТСБМ; у ЭСБМ адсутнічае), якое, безумоўна, узыходзіць да прасл. *dripati (ЭССЯ, 5, 115; тут падаецца адзначанае слоўнікам Байк. і Некр. дры́паць ’брудзіць падол’), параўн. адно са знач. чэш. drpačʼ ’дробненька хадзіць’, а таксама ўкр. придрі́патися ’прыйсці ў слату’. Гл. яшчэ ЕСУМ, 2, 128 (пад дри́пи).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)