прыдо́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыдо́нны прыдо́нная прыдо́ннае прыдо́нныя
Р. прыдо́ннага прыдо́ннай
прыдо́ннае		 прыдо́ннага прыдо́нных
Д. прыдо́ннаму прыдо́ннай прыдо́ннаму прыдо́нным
В. прыдо́нны (неадуш.)
прыдо́ннага (адуш.)		 прыдо́нную прыдо́ннае прыдо́нныя (неадуш.)
прыдо́нных (адуш.)
Т. прыдо́нным прыдо́ннай
прыдо́ннаю		 прыдо́нным прыдо́ннымі
М. прыдо́нным прыдо́ннай прыдо́нным прыдо́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдо́нны придо́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыдо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на дне, каля дна вадаёма. Прыдонныя пласты вады. Прыдоннае каменне. Прыдонны пясок. // Які жыве, расце ў ніжніх пластах вады, на дне. Прыдонныя рыбы. Прыдонная жыўнасць. Прыдонныя водарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

придо́нный прыдо́нны;

придо́нный песо́к прыдо́нны пясо́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)