прыдворны - Пошук

прыдво́рны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да двара манарха.

Прыдворная пасада.

2.

У знач. наз. прыдво́рны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Асоба, якая знаходзіцца пры манарху і ўваходзіць у яго акружэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыдво́рны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прыдво́рны	прыдво́рная	прыдво́рнае	прыдво́рныя
Р.	прыдво́рнага	прыдво́рнай прыдво́рнае	прыдво́рнага	прыдво́рных
Д.	прыдво́рнаму	прыдво́рнай	прыдво́рнаму	прыдво́рным
В.	прыдво́рны (неадуш.) прыдво́рнага (адуш.)	прыдво́рную	прыдво́рнае	прыдво́рныя (неадуш.) прыдво́рных (адуш.)
Т.	прыдво́рным	прыдво́рнай прыдво́рнаю	прыдво́рным	прыдво́рнымі
М.	прыдво́рным	прыдво́рнай	прыдво́рным	прыдво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдво́рны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдво́рны

1. прил. придво́рный;

2. в знач. сущ. придво́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыдво́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца на службе пры двары манарха. Прыдворная знаць. Прыдворны паэт.

2. у знач. наз. прыдво́рны, ‑ага, м.; прыдво́рная, ‑ай, ж. Асоба, якая ўваходзіць у штат двара манарха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

придво́рный

1. прил. прыдво́рны;

2. сущ. прыдво́рны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

царадво́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м. (уст.).

Саноўнік пры царскім двары; прыдворны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́льнік

‘прыдворны чын’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камерге́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых манархічных дзяржавах: прыдворны чын старэйшага рангу, а таксама асоба, якая мае такі чын.

|| прым. камерге́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́мер-ю́нкер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых манархічных дзяржавах: малодшы прыдворны чын, а таксама асоба, якая мае гэты чын.

|| прым. ка́мер-ю́нкерскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verbum