прыда́дзены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыда́дзены |
прыда́дзеная |
прыда́дзенае |
прыда́дзеныя |
| Р. |
прыда́дзенага |
прыда́дзенай прыда́дзенае |
прыда́дзенага |
прыда́дзеных |
| Д. |
прыда́дзенаму |
прыда́дзенай |
прыда́дзенаму |
прыда́дзеным |
| В. |
прыда́дзены (неадуш.) прыда́дзенага (адуш.) |
прыда́дзеную |
прыда́дзенае |
прыда́дзеныя (неадуш.) прыда́дзеных (адуш.) |
| Т. |
прыда́дзеным |
прыда́дзенай прыда́дзенаю |
прыда́дзеным |
прыда́дзенымі |
| М. |
прыда́дзеным |
прыда́дзенай |
прыда́дзеным |
прыда́дзеных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыда́дзены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыда́дзены |
прыда́дзеная |
прыда́дзенае |
прыда́дзеныя |
| Р. |
прыда́дзенага |
прыда́дзенай прыда́дзенае |
прыда́дзенага |
прыда́дзеных |
| Д. |
прыда́дзенаму |
прыда́дзенай |
прыда́дзенаму |
прыда́дзеным |
| В. |
прыда́дзены (неадуш.) прыда́дзенага (адуш.) |
прыда́дзеную |
прыда́дзенае |
прыда́дзеныя (неадуш.) прыда́дзеных (адуш.) |
| Т. |
прыда́дзеным |
прыда́дзенай прыда́дзенаю |
прыда́дзеным |
прыда́дзенымі |
| М. |
прыда́дзеным |
прыда́дзенай |
прыда́дзеным |
прыда́дзеных |
Кароткая форма: прыда́дзена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыда́дзены
1. при́данный; приба́вленный;
2. при́данный, облечённый;
1, 2 см. прыда́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыда́дзены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыдаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
при́данный
1. (усиленный, прибавленный) дада́дзены, прыда́дзены;
2. (сообщённый чему-л.) нада́дзены, прыда́дзены;
3. воен. прыда́дзены; см. прида́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грым, ‑у, м.
1. Спецыяльныя фарбы, наклейкі, накладкі, з дапамогай якіх надаюць твару акцёра патрэбны выгляд. Налажыць грым. Зняць грым.
2. Патрэбны для ігры на сцэне выгляд акцёра, прыдадзены яму з дапамогай фарбаў, наклеек, накладак. Асабліва многа было фатаграфій гэтай жанчыны — у грыме, у розных уборах і паставах. Карпаў.
[Ад іт. grimo — маршчыністы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)