прыдава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыдаюся прыдаёмся
2-я ас. прыдае́шся прыдаяце́ся
3-я ас. прыдае́цца прыдаю́цца
Прошлы час
м. прыдава́ўся прыдава́ліся
ж. прыдава́лася
н. прыдава́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыдаючы́ся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыдава́цца I несов. годи́ться; подходи́ть

прыдава́цца II несов., страд. придава́ться; прибавля́ться; облека́ться; см. прыдава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыдава́цца ​1, ‑даюся, ‑даешся, ‑даецца.

Незак. да прыдацца ​1.

прыдава́цца ​2, ‑даецца; незак.

1. Незак. да прыдацца ​2.

2. Зал. да прыдаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыда́цца¹, -да́мся, -дасіся, -да́сца; -дадзімся, -дасце́ся, -даду́цца; -да́ўся, -дала́ся, -ло́ся; зак.

1. Аказацца патрэбным; падысці.

Набытыя веды прыдаліся ў гэтай справе.

2. Выдацца, здарыцца.

Прыдаўся пагодлівы дзень.

|| незак. прыдава́цца, -даю́ся, -дае́шся, -дае́цца; -даёмся, -даяце́ся, -даю́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыда́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -да́сца; -да́ўся, -дала́ся, -ло́ся; зак.

1. Дадацца, далучыцца да каго-, чаго-н.; перадацца.

Яму прыдалося (безас.) упартасці.

Меркавалі, што хвароба прыдалася дзіцяці ад паганага вока.

2. Здацца, уявіцца.

Мне спачатку прыдалося (безас.), што ён намнога старэйшы.

|| незак. прыдава́цца, -дае́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

придава́ться страд.

1. дадава́цца, прыдава́цца;

2. надава́цца, прыдава́цца; см. придава́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)