прыграба́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыграба́ю прыграба́ем
2-я ас. прыграба́еш прыграба́еце
3-я ас. прыграба́е прыграба́юць
Прошлы час
м. прыграба́ў прыграба́лі
ж. прыграба́ла
н. прыграба́ла
Загадны лад
2-я ас. прыграба́й прыграба́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыграба́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыграба́ць несов.

1. (сгребая, придвигать) пригреба́ть;

2. (чем-л. сыпучим) прикрыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыгрэбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -ро́бла; -рабі; -рэ́бены; зак., што.

Зграбаючы, сабраць каля чаго-н.

П. сена да стога.

|| незак. прыграба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыграба́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыгрэбціся.

2. Зал. да прыграбаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыграба́цца несов., страд. пригреба́ться; прикрыва́ться; см. прыграба́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гару́сціць ’прыграбаць да сябе, да сваіх рук’ (Шат.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пригреба́ть несов.

1. прыграба́ць; (только о чём-л. сыпучем) прыго́ртваць;

2. (вёслами) прывясло́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)