прыгну́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгну́ты прыгну́тая прыгну́тае прыгну́тыя
Р. прыгну́тага прыгну́тай
прыгну́тае		 прыгну́тага прыгну́тых
Д. прыгну́таму прыгну́тай прыгну́таму прыгну́тым
В. прыгну́ты (неадуш.)
прыгну́тага (адуш.)		 прыгну́тую прыгну́тае прыгну́тыя (неадуш.)
прыгну́тых (адуш.)
Т. прыгну́тым прыгну́тай
прыгну́таю		 прыгну́тым прыгну́тымі
М. прыгну́тым прыгну́тай прыгну́тым прыгну́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгну́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгну́ты прыгну́тая прыгну́тае прыгну́тыя
Р. прыгну́тага прыгну́тай
прыгну́тае		 прыгну́тага прыгну́тых
Д. прыгну́таму прыгну́тай прыгну́таму прыгну́тым
В. прыгну́ты (неадуш.)
прыгну́тага (адуш.)		 прыгну́тую прыгну́тае прыгну́тыя (неадуш.)
прыгну́тых (адуш.)
Т. прыгну́тым прыгну́тай
прыгну́таю		 прыгну́тым прыгну́тымі
М. прыгну́тым прыгну́тай прыгну́тым прыгну́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыгну́ты прыгну́тая прыгну́тае прыгну́тыя
Р. прыгну́тага прыгну́тай
прыгну́тае		 прыгну́тага прыгну́тых
Д. прыгну́таму прыгну́тай прыгну́таму прыгну́тым
В. прыгну́ты (неадуш.)
прыгну́тага (адуш.)		 прыгну́тую прыгну́тае прыгну́тыя (неадуш.)
прыгну́тых (адуш.)
Т. прыгну́тым прыгну́тай
прыгну́таю		 прыгну́тым прыгну́тымі
М. прыгну́тым прыгну́тай прыгну́тым прыгну́тых

Кароткая форма: прыгну́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгну́ты при́гнутый; приклонённый; см. прыгну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыгнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсагну́ты, -ая, -ае.

Сагнуты напалавіну, прыгнуты.

Замерці ў паўсагнутым становішчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

при́гнутый прыгну́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пані́клы, -ая, -ае.

1. Схілены, прыгнуты.

Паніклая ад гарачыні расліннасць.

2. перан. Прыгнечаны; разбіты духоўна.

Чалавек стаяў п.

Выгляд у жанчыны быў п. і разгублены.

|| наз. пані́класць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приклонённый прыхі́лены, прыхіну́ты; (пригнутый) прыгну́ты, мног. папрыгіна́ны; (прислонённый) прыту́лены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пані́клы ’схілены, прыгнуты; прыгнечаны, замучаны’ (ТСБМ), пані́клы, пані́клівы ’блізарукі’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), поні́клы ’блізарукі; упарты’ (ТС). Ад панікнуць < нікнуць (гл.) з суф. ‑л‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)