прыгаі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
прыго́іцца |
прыго́яцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прыгаі́ўся |
прыгаі́ліся |
| ж. |
прыгаі́лася |
| н. |
прыгаі́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыгаі́цца сов., разг. (о ране) поджи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыгаі́цца, ‑гоіцца; зак.
Разм. Загаіцца няпоўнасцю, трохі; падгаіцца. Шчыміць барада, дзе [Леанід] збіў скуру. Памацаць пальцамі, — здаецца, прыгаілася. Але ж не паказвацца такому ноччу ў хату. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)