прыгато́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыгато́ўваю прыгато́ўваем
2-я ас. прыгато́ўваеш прыгато́ўваеце
3-я ас. прыгато́ўвае прыгато́ўваюць
Прошлы час
м. прыгато́ўваў прыгато́ўвалі
ж. прыгато́ўвала
н. прыгато́ўвала
Загадны лад
2-я ас. прыгато́ўвай прыгато́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыгато́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгато́ўваць несов., в разн. знач. приготовля́ть, пригота́вливать; см. прыгатава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгато́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыгатаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгатава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. што. Зрабіць, вырабіць што-н.; згатаваць, падрыхтаваць для спажывання, яды.

П. цэментны раствор.

П. вячэру.

2. што і чаго. Прывесці ў стан годнасці для ўжытку; падрыхтаваць загадзя.

П. калёсы ў дарогу.

П. корму свінням.

|| незак. прыгато́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыгато́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыгатавацца.

2. Зал. да прыгатоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгато́ўвацца несов., возвр., страд. приготовля́ться, пригота́вливаться; см. прыгатава́цца, прыгато́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пригота́вливать несов.

1. падрыхто́ўваць, рыхтава́ць; гатава́ць, прыгато́ўваць;

2. (стряпать) вары́ць, гатава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приготовля́ть несов.

1. падрыхто́ўваць, рыхтава́ць, гатава́ць, прыгато́ўваць;

2. (стряпать) вары́ць, гатава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ганашы́ць ’начыста ашчыпваць’ (Шат.), ’спешна прыгатоўваць; прыспешваць; спяшыць’ (Касп.). Фармальна добра адпавядае рус. гоноши́ть ’клапатліва займацца якой-н. справай; гатаваць, прыгатоўваць; рабіць што-н. хутка, старанна і г. д.’ (гл. СРНГ, 7, 10–11). Адносна гэтых слоў гл. Фасмер (1, 437438), дзе прыводзяцца розныя версіі (у асноўным малаверагодныя; больш-менш пераконвае ідэя Кіпарскага аб зыходным гон‑ з суфіксацыяй, аналагічнай суфіксацыі ў слове копошиться).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

марынава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

1. што. Кансерваваць, прыгатоўваць харчовыя прадукты ў марынадзе. Марынаваць рыбу. Марынаваць грыбы.

2. перан., каго. Разм. Знарок затрымліваць каго‑н. у адным якім‑н. стане, званні. [Нэля:] — Мужа цэлы год .. марынавалі ў Азове — выкарыстоўвалі на самых звычайных работах на промыслах. Лупсякоў. // што. Знарок затрымліваць рашэнне, выкананне чаго‑н. [Шылаў:] Цяпер я ведаю, чаму ты заказ мой марынуеш. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)