прыга́рваць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прыга́рвае прыга́рваюць
Прошлы час
м. прыга́рваў прыга́рвалі
ж. прыга́рвала
н. прыга́рвала

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыга́рваць несов.

1. в разн. знач. подгора́ть, пригора́ть;

2. пригора́ть;

1, 2 см. прыгарэ́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыга́рваць, ‑ае.

Незак. да прыгарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; зак.

1. Пра печанае, смажанае: трохі абгарэць, абвугліцца.

Бульба прыгарэла.

2. Пра вадкую страву, кашу: пры варцы, кіпячэнні пачаць пахнуць дымам, гарам або прыстаць, прыліпнуць да пасудзіны.

Малако прыгарэла.

Каша прыгарэла да гаршка.

|| незак. прыгара́ць, -а́е і прыга́рваць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пригора́ть несов. прыга́рваць, прыгара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгара́ць несов., см. прыга́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)