прыга́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыга́нак прыга́нкі
Р. прыга́нка прыга́нкаў
Д. прыга́нку прыга́нкам
В. прыга́нак прыга́нкі
Т. прыга́нкам прыга́нкамі
М. прыга́нку прыга́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыга́нак, -нка м., обл. ступе́ньки крыльца́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыга́нак ’парэнчы пры ганку’ (Нас.), прыґа́нак ’веранда’ (барыс., Янк. 2), ’прыступкі пры ганку’ (Байк. і Некр.). Да га́нак (гл.), параўн. польск. przyganek ’бакавы ганак’, укр. при́ґанець ’памяшканне для аўчароў і малочных прадуктаў’ (адносна апошняга гл. ЕСУМ, 4, 569).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыга́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыга́нка прыга́нкі
Р. прыга́нкі прыга́нак
Д. прыга́нцы прыга́нкам
В. прыга́нку прыга́нкі
Т. прыга́нкай
прыга́нкаю		 прыга́нкамі
М. прыга́нцы прыга́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)