прыга́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыга́дка |
прыга́дкі |
| Р. |
прыга́дкі |
прыга́дак |
| Д. |
прыга́дцы |
прыга́дкам |
| В. |
прыга́дку |
прыга́дкі |
| Т. |
прыга́дкай
прыга́дкаю |
прыга́дкамі |
| М. |
прыга́дцы |
прыга́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыга́дка ж., разг. воспомина́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыга́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Разм. Успамін; згадка. Тады памяць.. выхапіла постаць таго, хто абудзіў усе гэтыя пачуцці і прыгадкі. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)