прыгаво́рваць² гл. прыгаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыгаво́рваць¹, -аю, -аеш, -ае; незак.

Гаварыць, робячы што-н., суправаджаць што-н. словамі.

Біць і п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыгаво́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыгаво́рваю прыгаво́рваем
2-я ас. прыгаво́рваеш прыгаво́рваеце
3-я ас. прыгаво́рвае прыгаво́рваюць
Прошлы час
м. прыгаво́рваў прыгаво́рвалі
ж. прыгаво́рвала
н. прыгаво́рвала
Загадны лад
2-я ас. прыгаво́рвай прыгаво́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыгаво́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгаво́рваць несов.

1. (выносить приговор) пригова́ривать;

2. прост. реша́ть;

3. (говорить, что-л. делая) пригова́ривать;

4. (внушать любовь к себе) привора́живать;

1, 2, 4 см. прыгавары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгаво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прыгаварыць.

2. Гаварыць, суправаджаючы якое‑н. дзеянне. Не зважаючы ні на што і ні на каго, .. [Алік] катаў па вуліцы малога і прыгаворваў яму розныя суцяшальныя словы. Кулакоўскі. — Не бойся, не бойся, дурненькі мой, — гладзячы ката, прыгаворваў хлопчык. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгавары́ць, -ару́, -о́рыш, -о́рыць; -о́раны; зак., каго (што) і да чаго.

Вынесці абвінаваўчы прыгавор каму-н.

П. да турэмнага зняволення.

|| незак. прыгаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пригова́ривать несов.

1. (выносить приговор) прыгаво́рваць; прысу́джваць;

2. (говорить что-л. делая) разг. прымаўля́ць, прыгаво́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгаво́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прыгаворваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгаво́рвацца несов., страд. пригова́риваться; реша́ться; привора́живаться; см. прыгаво́рваць 1, 2, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Расквахта́цца ’наракаць, прычытаць, прыгаворваць’ (ТСБМ, Бяльк.), расквакта́цца ’наракаць, стагнаць’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Растарг.). Гл. квахта́ць, квактаць,

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)