прывіва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прывіва́ю прывіва́ем
2-я ас. прывіва́еш прывіва́еце
3-я ас. прывіва́е прывіва́юць
Прошлы час
м. прывіва́ў прывіва́лі
ж. прывіва́ла
н. прывіва́ла
Загадны лад
2-я ас. прывіва́й прывіва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прывіва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывіва́ць I несов. привива́ть; см. прыві́ць I

прывіва́ць II несов. привива́ть; см. прыві́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыві́ць, -ыўю́, -ыўе́ш, -ыўе́; -ыўём, -ыўяце́, -ыўю́ць; -віў, -віла́, -ло́; -ві; -віты; зак., што каму.

Прымусіць засвоіць, зрабіць звычайным.

П. культурныя навыкі.

|| незак. прывіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прывіццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывіва́нне I ср. привива́ние; см. прывіва́ць I

прывіва́нне II ср. привива́ние; см. прывіва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывіццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прывіваць — прывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

германізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што.

Прывіць (прывіваць) каму-, чаму-н. нямецкую культуру, мову; анямечыць (анямечваць).

|| наз. германіза́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывіва́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прывіцца.

2. Зал. да прывіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

привива́тьII несов. прывіва́ць; см. приви́тьII.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывіва́цца I несов., возвр., страд. привива́ться; см. прыві́цца, прывіва́ць I

прывіва́цца II несов., страд. привива́ться; см. прывіва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)