прывясны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прывясны́ прывясна́я прывясно́е прывясны́я
Р. прывясно́га прывясно́й
прывясно́е		 прывясно́га прывясны́х
Д. прывясно́му прывясно́й прывясно́му прывясны́м
В. прывясны́ (неадуш.)
прывясно́га (адуш.)		 прывясну́ю прывясно́е прывясны́я (неадуш.)
прывясны́х (адуш.)
Т. прывясны́м прывясно́й
прывясно́ю		 прывясны́м прывясны́мі
М. прывясны́м прывясно́й прывясны́м прывясны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывясны́ привесно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывясны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны, прыстасаваны для прывешвання. Прывясны замок. Прывясная лямпа. □ Грамата напісана уставам на невялікім кавалку пергаменту з абрыўкам шнура ад згубленай прывясной пячаткі. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

привесно́й прывясны́; прычапны́; віся́чы;

привесно́й замо́к віся́чы (прывясны́) замо́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)