прыву́чвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыву́чваюся прыву́чваемся
2-я ас. прыву́чваешся прыву́чваецеся
3-я ас. прыву́чваецца прыву́чваюцца
Прошлы час
м. прыву́чваўся прыву́чваліся
ж. прыву́чвалася
н. прыву́чвалася
Загадны лад
2-я ас. прыву́чвайся прыву́чвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыву́чваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыву́чвацца несов., возвр., страд., см. прывуча́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прывучыцца.

2. Зал. да прывучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывучы́ць, -учу́, -ўчыш, -ўчыць; -ўчаны; зак., каго (што), да каго-чаго і з інф.

Прымусіць прывыкнуць да каго-, чаго-н., навучыць чаму-н., выпрацаваць навык да чаго-н.

П. да парадку.

|| незак. прывуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прыву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. прывучы́цца, -учу́ся, -ўчышся, -ўчыцца; незак. прывуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прывучэ́нне, -я, н. і прыву́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

притра́вливаться страд. прыву́чвацца, вымуштро́ўвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приуча́ться возвр., страд. прывуча́цца, прыву́чвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

втра́вливаться

1. прыву́чвацца;

2. перен. уця́гвацца; см. втрави́ться;

3. страд. прыву́чвацца, уця́гвацца; см. втра́вливать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)