Прыво́льная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Прыво́льная
Р. Прыво́льнай
Д. Прыво́льнай
В. Прыво́льную
Т. Прыво́льнай
Прыво́льнаю
М. Прыво́льнай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыво́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыво́льны прыво́льная прыво́льнае прыво́льныя
Р. прыво́льнага прыво́льнай
прыво́льнае		 прыво́льнага прыво́льных
Д. прыво́льнаму прыво́льнай прыво́льнаму прыво́льным
В. прыво́льны (неадуш.)
прыво́льнага (адуш.)		 прыво́льную прыво́льнае прыво́льныя (неадуш.)
прыво́льных (адуш.)
Т. прыво́льным прыво́льнай
прыво́льнаю		 прыво́льным прыво́льнымі
М. прыво́льным прыво́льнай прыво́льным прыво́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пу́шча, ‑ы, ж.

Вялікі масіў лесу (галоўным чынам у Беларусі і Польшчы). Белавежская пушча. Налібоцкая пушча. □ Прывольная цёмная пушча: Вялізныя ліпы, дубы, Асінніку, ельніку гушча, Між хвоі апаўшай — грыбы. Багдановіч. Пласкадонныя «чайкі» безупынна снавалі ўпоперак Нёмана, перавозячы ў пушчу насельніцтва навакольных вёсак. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыво́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які шырока, вольна раскінуўся (пра мясцовасць, прастору і пад.). Ёсць штось незвычайна прыгожае ў гэтых прывольных старасвецкіх шляхах Беларусі. Колас. Прывольная, цёмная пушча: Вялізныя ліпы, дубы, Асінніка, ельніка гушча, Між хвоі апаўшай грыбы. Багдановіч.

2. перан. Вольны, нічым не абмежаваны (пра ўмовы жыцця). Раслінны свет быў багаты, корму для .. [зуброў] хапала, жыццё было прывольнае. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)