прывеслава́ць, -яслу́ю, -яслу́еш, -яслу́е; -яслу́й; зак.

Наблізіцца, вяслуючы.

П. да берага.

|| незак. прывясло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывеслава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прывяслу́ю прывяслу́ем
2-я ас. прывяслу́еш прывяслу́еце
3-я ас. прывяслу́е прывяслу́юць
Прошлы час
м. прывеслава́ў прывеслава́лі
ж. прывеслава́ла
н. прывеслава́ла
Загадны лад
2-я ас. прывяслу́й прывяслу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прывеслава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прывеслава́ць сов. пригрести́ (вёслами)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прывеслава́ць, ‑вяслую, ‑вяслуеш, ‑вяслуе; зак.

Вяслуючы, наблізіцца, прыплыць да чаго‑н. Прывеславаць да берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывясло́ўваць гл. прывеславаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывясло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прывеславаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пригрести́ сов.

1. прыгрэ́бці, мног. папрыграба́ць; (только о чём-л. сыпучем) прыгарну́ць, мног. папрыго́ртваць;

2. (вёслами) прывеслава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)