прыва́тніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыва́тніцкі |
прыва́тніцкая |
прыва́тніцкае |
прыва́тніцкія |
| Р. |
прыва́тніцкага |
прыва́тніцкай
прыва́тніцкае |
прыва́тніцкага |
прыва́тніцкіх |
| Д. |
прыва́тніцкаму |
прыва́тніцкай |
прыва́тніцкаму |
прыва́тніцкім |
| В. |
прыва́тніцкі (неадуш.)
прыва́тніцкага (адуш.) |
прыва́тніцкую |
прыва́тніцкае |
прыва́тніцкія (неадуш.)
прыва́тніцкіх (адуш.) |
| Т. |
прыва́тніцкім |
прыва́тніцкай
прыва́тніцкаю |
прыва́тніцкім |
прыва́тніцкімі |
| М. |
прыва́тніцкім |
прыва́тніцкай |
прыва́тніцкім |
прыва́тніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыва́тніцкі ча́стнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыва́тніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прыватніка, уласцівы яму. Неўзабаве з-за павароткі ў гайку паказалася легкавушка, прыватніцкі масквіч.., — абдаўшы нас пахам бензіну, пакаціў далей. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыва́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).
Прыватны гандляр, прадпрыемец.
|| ж. прыва́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. прыва́тніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ча́стнический прыва́тніцкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)