прыва́тніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыва́тніца |
прыва́тніцы |
| Р. |
прыва́тніцы |
прыва́тніц |
| Д. |
прыва́тніцы |
прыва́тніцам |
| В. |
прыва́тніцу |
прыва́тніц |
| Т. |
прыва́тніцай
прыва́тніцаю |
прыва́тніцамі |
| М. |
прыва́тніцы |
прыва́тніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыва́тніца ж., разг. ча́стница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыва́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).
Прыватны гандляр, прадпрыемец.
|| ж. прыва́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. прыва́тніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ча́стница прыва́тніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)