прыва́рвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прыва́рваецца прыва́рваюцца
Прошлы час
м. прыва́рваўся прыва́рваліся
ж. прыва́рвалася
н. прыва́рвалася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыва́рвацца несов., возвр., страд. прива́риваться; см. прывары́цца, прыва́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́рвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыварыцца.

2. Зал. да прыварваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прива́риваться возвр., страд. прыва́рвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́рванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. прыварваць — прыварыць (у 2 знач.) і знач. дзеясл. прыварвацца — прыварыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыварваць — прыварыць (у 2 знач.) і знач. дзеясл. прыварвацца — прыварыцца.

2. Тое, што атрымана ў выніку такога дзеяння. Прыварка адпала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)