прыва́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыва́раны прыва́раная прыва́ранае прыва́раныя
Р. прыва́ранага прыва́ранай
прыва́ранае		 прыва́ранага прыва́раных
Д. прыва́ранаму прыва́ранай прыва́ранаму прыва́раным
В. прыва́раны (неадуш.)
прыва́ранага (адуш.)		 прыва́раную прыва́ранае прыва́раныя (неадуш.)
прыва́раных (адуш.)
Т. прыва́раным прыва́ранай
прыва́ранаю		 прыва́раным прыва́ранымі
М. прыва́раным прыва́ранай прыва́раным прыва́раных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыва́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыва́раны прыва́раная прыва́ранае прыва́раныя
Р. прыва́ранага прыва́ранай
прыва́ранае		 прыва́ранага прыва́раных
Д. прыва́ранаму прыва́ранай прыва́ранаму прыва́раным
В. прыва́раны (неадуш.)
прыва́ранага (адуш.)		 прыва́раную прыва́ранае прыва́раныя (неадуш.)
прыва́раных (адуш.)
Т. прыва́раным прыва́ранай
прыва́ранаю		 прыва́раным прыва́ранымі
М. прыва́раным прыва́ранай прыва́раным прыва́раных

Кароткая форма: прыва́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыва́раны в разн. знач. прива́ренный; см. прывары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыва́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прива́ренный прыва́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́тырклы, ‑ая, ‑ае.

Які выступае, выдаецца за межы чаго‑н. На беразе возера здавён стаіць зямлянка. Яе заўважаеш па вытырклай трубе, канец якой прывараны да жалезнай бочкі. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)