прывалі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прывалю́ся |
прыва́лімся |
| 2-я ас. |
прыва́лішся |
прыва́ліцеся |
| 3-я ас. |
прыва́ліцца |
прыва́ляцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прывалі́ўся |
прывалі́ліся |
| ж. |
прывалі́лася |
| н. |
прывалі́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прывалі́ся |
прывалі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прывалі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прывалі́цца I сов. привали́ться;
п. спі́най да сцяны́ — привали́ться спино́й к стене́
прывалі́цца II сов. (о сукне) слегка́ сваля́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прывалі́цца 1, ‑валюся, ‑валішся, ‑валіцца; зак.
Прыхіліўшыся, абаперціся аб каго‑, што‑н. [Дзедзіха] паспеў толькі прываліцца спіной да камля, не помніў, як асунуўся, сеў у снег, знямеў. Пташнікаў. Фашыст крэкнуў і са скрыўленым грымасай тварам... застыў у зняменні, прываліўшыся плячыма да сцяны. Сіняўскі.
прывалі́цца 2, ‑валіцца; зак.
Трохі, не поўнасцю зваліцца (пра сукно).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыва́львацца 1, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прываліцца 1.
2. Зал. да прывальваць 1.
прыва́львацца 2, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прываліцца 2.
2. Зал. да прывальваць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыва́львацца I несов., возвр., страд. прива́ливаться; см. прывалі́цца I, прыва́льваць I
прыва́львацца II несов., возвр., страд. слегка́ валя́ться; см. прывалі́цца II, прыва́льваць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпе́рціся, ‑пруся, ‑прэшся, ‑прэцца; ‑промся, ‑працеся; пр. прыпёрся, ‑перлася; зак.
1. Абаперціся аб што‑н., прываліцца да чаго‑н., стаўшы або сеўшы дзе‑н. Прыперціся спінай да дзвярэй. □ Сцяпан кінуўся на двор, доўга чагосьці шукаў там, .. пасля знайшоў: прыпёрся ілбом да мокрага ствала старой ігрушы. Чорны. Падышоў. Сеў на вільготную зямлю, прыпёрся плячамі да шурпатай кары. Пянкрат. // Разм. Прысесці, прымасціцца. — Прыпрыся ж ты, вось хоць тут на зэдліку. Крапіва.
2. Разм. груб. Прыйсці, прыбыць. — Хіба ты не ведаеш майго нязгрэбу, — адказала сястра Магда. — Часам, як з прывязі сарваўшыся, першы прыпрэцца, а сёння хоць аглобляй падважвай... С. Александровіч. — І мая дачка, Жэня, старэйшая, там засталася. Сам я толькі здурнеў, прыпёрся з бежанства сюды. Брыль.
3. Разм. Знайсці сабе прыстанішча, прыстроіцца дзе‑н. — За плячыма павінна што-небудзь у чалавека быць, каб заўсёды прыперціся да чаго льга было... Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)