Прыбярэ́жжа
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Прыбярэ́жжа |
| Р. |
Прыбярэ́жжа |
| Д. |
Прыбярэ́жжу |
| В. |
Прыбярэ́жжа |
| Т. |
Прыбярэ́жжам |
| М. |
Прыбярэ́жжы |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыбярэ́жжа
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыбярэ́жжа |
| Р. |
прыбярэ́жжа |
| Д. |
прыбярэ́жжу |
| В. |
прыбярэ́жжа |
| Т. |
прыбярэ́жжам |
| М. |
прыбярэ́жжы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыбярэ́жжа ср. прибре́жье; побере́жье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыбярэ́жжа, ‑а, н.
Прыбярэжная паласа зямлі. І, нягледзячы на тое, што час для купання быў заранні,.. настаўнікі з вялікай прыемнасцю выкупаліся, папесціўшы голае цела на гарачым пяску прыбярэжжа. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прибере́жье прыбярэ́жжа, -жжа ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
побере́жье узбярэ́жжа, -жжа ср., прыбярэ́жжа, -жжа ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прибре́жье прыбярэ́жжа, -жжа ср., узбярэ́жжа, -жжа ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
литора́ль ж., геогр. літара́ль, -лі ж.; прыбярэ́жжа ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узбярэжжа, прыбярэжжа / ля мора: узмор'е
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
пачу́цца, ‑чуецца; зак.
1. Стаць чутным; загучаць. Недзе празвінела піла, пачуўся стук малаткоў, залязгалі гусеніцы крана. Гурскі. Быццам па сігналу, пачаў сціхаць людскі гоман, і ў цішыні раптам пачулася вуркатанне матора. Карпаў.
2. Разм. Адчуць сябе. Настаўнікі з вялікаю прыемнасцю выкупаліся, папесціўшы голае цела на гарачым пяску прыбярэжжа, асвяжыліся і пачуліся як не трэба лепей. Колас. А ці ёсць гарады, Каб зайшоў і адразу пачуўся, Быццам жыў тут заўжды, А сягоння з дарогі вярнуўся? Лужанін.
3. Разм. Адчуцца, успрыняцца органамі пачуццяў. Нейкая недабрата пачулася яшчэ з вясны: Марына часам злёгку тэмпературыла, слабела, яе адольвала стома. Марціновіч. І сцэна ажыла, — лісты затрапяталі, і ветрык зашумеў у бэзавых кустах, пачуўся нават ружаў пах. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)