прыбяга́ць гл. прыбегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыбяга́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыбяга́ю прыбяга́ем
2-я ас. прыбяга́еш прыбяга́еце
3-я ас. прыбяга́е прыбяга́юць
Прошлы час
м. прыбяга́ў прыбяга́лі
ж. прыбяга́ла
н. прыбяга́ла
Загадны лад
2-я ас. прыбяга́й прыбяга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыбяга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыбяга́ць несов. прибега́ть; см. прыбе́гчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыбегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыбе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бе́г, -гла; -бяжы́; зак.

Дасягнуць якога-н. месца бягом.

П. першым.

|| незак. прыбяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прибега́ть​I несов. (к прибежа́ть) прыбяга́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прилета́ть несов. прылята́ць; імча́цца; прыбяга́ць; прыязджа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыбягны́, прыбыгны́й ’пазашлюбнае дзіця’ (кам., ЛА, 3). Да прыбе́гчы, прыбяга́ць з метафарычным пераносам значэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэзерці́р, ‑а, м.

Той, хто зрабіў дэзерцірства. Некаторыя пачалі прыбягаць дамоў, кідаючы зброю, дэзерцірамі зрабіліся. Нікановіч. Кох напаў на камандзіра жандараў, лейтэнанта Шрайда: — Вы ўцяклі з баявога паста, вы заслужылі шыбеніцу, дэзерцір. Лынькоў.

[Фр. déserteur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)